放罢
词语解释
放罢[ fàng bà ]
⒈ 罢官。
引证解释
⒈ 罢官。
引《续资治通鉴·宋孝宗乾道二年》：“帝曰：‘ 李道 輒恃戚里，敢尔妄作，可与放罢。’”
最近近义词查询：
台家的近义词(tái jiā)台辅的近义词(tái fǔ)体段的近义词(tǐ duàn)台吏的近义词(tái lì)台令的近义词(tái lìng)天理不容的近义词(tiān lǐ bù róng)台隶的近义词(tái lì)台阁的近义词(tái gé)台衡的近义词(tái héng)天理良心的近义词(tiān lǐ liáng xīn)台基的近义词(tái jī)蹋翼的近义词(tà yì)天理昭然的近义词(tiān lǐ zhāo rán)天老地荒的近义词(tiān lǎo dì huāng)台驾的近义词(tái jià)体范的近义词(tǐ fàn)台讳的近义词(tái huì)台格的近义词(tái gé)台吉的近义词(tái jí)逃生子的近义词(táo shēng zǐ)
更多词语近义词查询